Geschiedenis

Lockhorst behoorde aan de St Paulusabdij, die door bisschop Ansfridus in 998 op de Heiligenberg gesticht was, maar later naar Utrecht verplaatst was. Lockhorst wordt voor het eerst genoemd in 1254, als ‘curtis’ en werd in leen gehouden door Adam van Lockhorst. In het boek Ridderhofsteden van Utrecht van Wittert van Hoogland staan de beleningen van Lockhorst. In 1497 wordt Gerrit van Lockhorst beleend met Lockhorst, maar hij woont op Oud Teylingen bij Leiden. In 1536 wordt Lockhorst door de staten van Utrecht als ridderhofstad erkend. In 1595 sterft Jhr. Vincent van Lockhorst. Daarna gaat Lockhorst over op nazaten in de vrouwelijke lijn: van Arkel, van Mathenesse, van Schagen. Van Renesse koopt Lockhorst. Daarna komt het in bezit van Gijsbert Jan van Hardenbroek.

Het huis moet al in 1641 verdwenen zijn. De boerderij, die overgebleven is, heeft een herenkamer, waar de eigenaren b.v. voor de jacht kunnen verblijven. Gijsbert Jan woont in Utrecht en koopt de Heiligenberg erbij. Hij was een vooraanstaand staatsman. Hij stierf ongehuwd en kinderloos. Zijn broer erfde zijn bezittingen.

In 1878 erft Gijsbert Carel Duco baron van Hardenbroek, een van de 10 kinderen van de Heiligenberg, Lockhorst. Hij breekt de boerderij af en bouwt er een jachthuis. De boerderij en schuur en het koetshuis stammen uit die tijd, maar zijn na 1875 gebouwd, want Ds Craandijk beschijft dan zijn wandeling met een bezoek aan de oude boerderij. De schaapskooi en de hooiberg zijn ouder. Net als zijn zuster op de Boom laat hij door Hendrik Copijn de tuin aanleggen. Er komt een verdiepte rozentuin. De vrouw van G.C.D. van Hardenbroek erft Rijnhuysen en daar gaan ze wonen.

In 1927 erft neef Ernest Louis baron van Hardenbroek Lockhorst en verkoopt het op een veiling. Het Lockhorster bos wordt gekocht door het pas opgerichtte Utrechts Landschap. Charles Catharinus Pels Rijcken koopt het huis en laat het afbreken om er door de architect Klijnstra het huidige landhuis te laten bouwen. De tuin wordt opnieuw aangelegd, volgens plannen van Lodewijk Wilhelmus Copijn.

Bron: Mevr. Margreet Pels Rijcken